"یاد"داشت های شخصی سعید خسروی

عکس و عکاسی را مرزی نیست ، از عکس های یادگاری تولد نوزادان گرفته و مراسم نامزدی هنگامی که طپش قلب های مشتاق مان صدای هلهله و خطبه عقد را نمی شنویم و عکس های کارت پستال کاشی ها ، ستون امارت ها ، میدان ها ، طلوع و غروب آفتاب ، جلوه پاییز با تلون برگ درختان و سرمای زمستان با برف و قندیل های یخی و غیره گرفته تا عکس هایی که در رابطه با زندگی است با تمامی خصوصیات ش ، خوبی و بدی ، شادی و غم ، زشتی و زیبایی ، رابطه انسان با انسان ، انسان با محیط ش ، انسان هایی که هر روز هزاران نفرشان را می بینیم و با آن ها زندگی می کنیم ، همه گی می خواهند "حرف و صوت و گفت را بر هم زنندتا که بی این هر سه با تو دم زنند"واگر هنر را به یک تعبیر تبلور جلوه های زندگی در قالب بیانی خاص بدانیم ، عکاسی وسیله یی است برای بیان همین زندگی..."قسمتی از مقاله سخنی در باره عکس "================== دل م را ، در یاد خاطرات جوانیدر گرد و خاک یاد ، شانه و کاردر شوق ظهور فیلمدر ثبوت تصویر کودک دل مبر کاغذ کهنه عکسبه امید وصل بخاک سپرده ام "شعری در روزی ناامید "من سعيد خسروي فرزند کربلایی غیبعلی در روستای آبیز متولد شدم . در یک سوی شهر مشهد محله "گاز" عاشق شدم و در سوی دیگر شهر محله " آب " زن گرفتم . از بچه گی به چیزهای نو و تازه مثل ماشین و رادیو و دوربین علاقه داشتم ولی بنا به ضرورت ، انبر جوشکاری به دست گرفتم . البته دوربین و رادیو و ضبط و ماشین را هیچ وقت از خود جدا نکردم .بسیار زیاد سفر می روم و برای دل خودم عکاسی می کنم .در عکاسی علاقه زیادی به چهره ها دارم .گاهی برای دل م ، گزارش های اجتماعی تهیه می کند .خیلی کم وقت ها هم توانایی های خود را در بیان احساسات در قالب کلمات آزمایش می کنم که اغلب خوب از کار در نم "یاد"داشت های شخصی سعید خسروی...

عکس و عکاسی را مرزی نیست ، از عکس های یادگاری تولد نوزادان گرفته و مراسم نامزدی هنگامی که طپش قلب های مشتاق مان صدای هلهله و خطبه عقد را نمی شنویم و عکس های کارت پستال کاشی ها ، ستون امارت ها ، میدان ها ، طلوع و غروب آفتاب ، جلوه پاییز با تلون برگ درختان و سرمای زمستان با برف و قندیل های یخی و غیره گرفته تا عکس هایی که در رابطه با زندگی است با تمامی خصوصیات ش ، خوبی و بدی ، شادی و غم ، زشتی و زیبایی ، رابطه انسان با انسان ، انسان با محیط ش ، انسان هایی که هر روز هزاران نفرشان را می بینیم و با آن ها زندگی می کنیم ، همه گی می خواهند "حرف و صوت و گفت را بر هم زنندتا که بی این هر سه با تو دم زنند"واگر هنر را به یک تعبیر تبلور جلوه های زندگی در قالب بیانی خاص بدانیم ، عکاسی وسیله یی است برای بیان همین زندگی..."قسمتی از مقاله سخنی در باره عکس "================== دل م را ، در یاد خاطرات جوانیدر گرد و خاک یاد ، شانه و کاردر شوق ظهور فیلمدر ثبوت تصویر کودک دل مبر کاغذ کهنه عکسبه امید وصل بخاک سپرده ام "شعری در روزی ناامید "من سعيد خسروي فرزند کربلایی غیبعلی در روستای آبیز متولد شدم . در یک سوی شهر مشهد محله "گاز" عاشق شدم و در سوی دیگر شهر محله " آب " زن گرفتم . از بچه گی به چیزهای نو و تازه مثل ماشین و رادیو و دوربین علاقه داشتم ولی بنا به ضرورت ، انبر جوشکاری به دست گرفتم . البته دوربین و رادیو و ضبط و ماشین را هیچ وقت از خود جدا نکردم .بسیار زیاد سفر می روم و برای دل خودم عکاسی می کنم .در عکاسی علاقه زیادی به چهره ها دارم .گاهی برای دل م ، گزارش های اجتماعی تهیه می کند .خیلی کم وقت ها هم توانایی های خود را در بیان احساسات در قالب کلمات آزمایش می کنم که اغلب خوب از کار در نم "یاد"داشت های شخصی سعید خسروی...

عکس و عکاسی را مرزی نیست ، از عکس های یادگاری تولد نوزادان گرفته و مراسم نامزدی هنگامی که طپش قلب های مشتاق مان صدای هلهله و خطبه عقد را نمی شنویم و عکس های کارت پستال کاشی ها ، ستون امارت ها ، میدان ها ، طلوع و غروب آفتاب ، جلوه پاییز با تلون برگ درختان و سرمای زمستان با برف و قندیل های یخی و غیره گرفته تا عکس هایی که در رابطه با زندگی است با تمامی خصوصیات ش ، خوبی و بدی ، شادی و غم ، زشتی و زیبایی ، رابطه انسان با انسان ، انسان با محیط ش ، انسان هایی که هر روز هزاران نفرشان را می بینیم و با آن ها زندگی می کنیم ، همه گی می خواهند "حرف و صوت و گفت را بر هم زنندتا که بی این هر سه با تو دم زنند"واگر هنر را به یک تعبیر تبلور جلوه های زندگی در قالب بیانی خاص بدانیم ، عکاسی وسیله یی است برای بیان همین زندگی..."قسمتی از مقاله سخنی در باره عکس "================== دل م را ، در یاد خاطرات جوانیدر گرد و خاک یاد ، شانه و کاردر شوق ظهور فیلمدر ثبوت تصویر کودک دل مبر کاغذ کهنه عکسبه امید وصل بخاک سپرده ام "شعری در روزی ناامید "من سعيد خسروي فرزند کربلایی غیبعلی در روستای آبیز متولد شدم . در یک سوی شهر مشهد محله "گاز" عاشق شدم و در سوی دیگر شهر محله " آب " زن گرفتم . از بچه گی به چیزهای نو و تازه مثل ماشین و رادیو و دوربین علاقه داشتم ولی بنا به ضرورت ، انبر جوشکاری به دست گرفتم . البته دوربین و رادیو و ضبط و ماشین را هیچ وقت از خود جدا نکردم .بسیار زیاد سفر می روم و برای دل خودم عکاسی می کنم .در عکاسی علاقه زیادی به چهره ها دارم .گاهی برای دل م ، گزارش های اجتماعی تهیه می کند .خیلی کم وقت ها هم توانایی های خود را در بیان احساسات در قالب کلمات آزمایش می کنم که اغلب خوب از کار در نم "یاد"داشت های شخصی سعید خسروی...